opiekunmedyczny.com.pl - Poradnik OM

Poradnik OM - Opiekun Medyczny

Opiekunmedyczny.com.pl Spined HTML

Poradnik OM - Opiekun Medyczny OgólneStrona głównaKim jest Opiekun Medyczny?Najczęstsze pytaniaNajnowsze wieściKonferencja Opiekun MedycznyFundacja OpiekunMedyczny.com.plNasze działaniaWesprzyj nasPoradnik OMOczami Opiekuna MedycznegoPrzydatne odnośnikiKontaktNewsletterInne zawody opiekuńcze EdukacjaRocznik Opiekunów MedycznychSzkoły kształcące w zawodzieEdukacja pozaszkolnaKalendarzPodręczniki dla opiekunów medycznych Nauki o zdrowiuMedycyna naturalnaMasaż leczniczy, relaksacyjny i biomasażTechniki relaksacyjne i medytacjaDietoprofilaktykaAromaterapiaAnatomia, fizjologia, patologiaZdrowie publiczne i pierwsza pomocFor English printing here Multimedia i rozrywkaVideoGry medyczne 33dni do: STOP AGRESJI w Poznaniu Masz Facebooka?Jeśli korzystasz z serwisu społecznościowego Facebook, mamy dla Ciebie dobrą wiadomość! Jesteśmy już tam również obecni! Zatem nie zwlekaj i kliknij lubię to! IlustracjeGrafika (obrazy, zdjęcia) wykorzystywana na stronie, o ile nie zaznaczono inaczej, pochodzi w całości ze strony FreeDigitalPhotos.net i jest udostępniana bezpłatnie pod warunkiem podania źródła. O PortaluPortal OpiekunMedyczny.com.pl powstał w 2012 roku jako prywatna strona poświęcona zawodowi opiekuna medycznego, mając na celu jego promocję i dostarczanie informacji wszystkim zainteresowanym.Od stycznia 2016 roku portal stanowi także formę realizacji zadań statutowych fundacji o tej samej nazwie.Więcej o fundacji znajdziecie pod TYM linkiem. Poradnik OM Prezentujemy Poradnik Opiekuna Medycznego. Wielu z nas zastanawia się jak być profesjonalnym w swojej pracy, jak wpłynąć na jakość opieki świadczonej naszym podopiecznym, a nawet jak zyskać więcej uznania wśród pielęgniarek.Nasza redakcja odważyła się na ten odwazny krok i postaramy się poniżej prezentować różne porady w oparciu o dostępne i sprawdzone materiały dostępne w sieci oraz czerpiąc z doświadczenia opiekunów medycznych i asystentów pielęgniarskich z całego świata.Mamy nadzieję, że ta przestrzeń spotka się z Waszym uznaniem. Jak zawsze chcemy gorąco zachęcić do wyrażania swoich opinii oraz  przesyłania propozycji za pomoca formularza kontaktowego.Dotychczas dodane wpisy w Poradniku OM:Stomia CewnikKąpiele leczniczePomoc psychologa i psychiatryŚwiadczenia i zasiłkiPraca za granicą - jak się przygotować?Wypalenie zawodoweZasada i forma obserwacji pacjenta przez OMZastosowanie e-medycyny w opieceBezpieczniejsze korzystanie z Internetu"Fake news" i jak z nimi walczyć Subskrybuj posty "Fake news" i jak z nimi walczyć opublikowane: 23 maj 2017, 06:38 przez Bartosz Mikołajczyk     Słyszeliście o zjawisku "Fake news" (ang. "fałszywa wiadomość)? Coraz częściej mówi się o nim, a to dlatego, że bardzo dużo ludzi nie weryfikuje prawidłowości informacji, a często skupia się tylko na nagłówku (który może być prowokacyjny i niezgodny z prawdą).         Opiekun medyczny powinien kształcić się przez całe życie, jednak by to robić powinien mieć wiadomości ze sprawdzonego źródła a także widzieć jak walczyć z fałszywymi treściami lub jak je weryfikować. Wpis ma na celu przede wszystkim udostępnienie wskazówek na temat tego jak weryfikować prawdziwość informacji.1. Sprawdź źródła Choć wydaje się to nieprawdopodobne wiele osób pomija kwestie tego, jakie jest źródło wiadomości. Pozwala to jednak na szybkie wyłapanie, która wiadomość jest prawdziwa. Prawdziwe wiadomości zawsze opierają się na jakimś źródle (lub jeśli to pierwsza wzmianka to później weryfikowane przez innych). Jeśli wpis powołuje się na źródła blogowe a nie na źródła informacyjne to jest ogromne prawdopodobieństwo, że nie jest to prawda. Z drugiej strony często pojawiają się odnośniki, które wcale nie potwierdzają informacji. Jeśli masz taką możliwość zawsze sprawdzaj pierwotną informację do której odsyła cię tekst. Jeśli nie jest to możliwe to postaraj się sprawdzić czy ktoś inny również powołuje się na nie.Porównaj informacjeSprawdź, czy ktoś jeszcze pisze o tym samym podając te same informację. Jeśli większość podaje jedną wersje to raczej ona jest prawdziwa. Pamiętaj również, że znacznie częściej szukamy informacji, które potwierdzają nasza tezę niż tych, które mogłyby ją obalić. Staraj się szukać źródeł, które potwierdzają i zaprzeczają, temu zdarzeniu - dzięki temu będziesz miał szerszy ogląd na sytuacje, co pomoże ci lepiej określić co jest prawda a co nie.Sprawdź czy to na pewno prawdaJak w poprzednim punkcie. Zdarza się, że wokół  nieprawdziwych informacji narosło tyle przekonań, wspieranych przez literaturę, że ciężko jest się w tym odnaleźć - jako przykład można chociażby przytoczyć tematykę szczepień. Ich przeciwnicy powołują się na wyniki badań (które niestety nie były wykonane poprawnie) czy tez na literaturę (tworzoną na podstawie nieprawdziwych wyników badań, co znacząco ogranicza ich rzetelność) nie weryfikują jednak jej prawdziwości i przez to powielają niebezpieczne i przede wszystkim nieprawdziwe informacje. Korzystaj ze sprawdzonych źródeł informacji, a nie blogów.Blog może prowadzić każdy i można na nim napisać cokolwiek się chce. Autory nie ponoszą jednak odpowiedzialności za nieprawdziwe treści. Stąd też jeśli znajdziesz jakąś informację na blogu to podejdź do niej z rezerwą i sprawdź na bardziej profesjonalnych stronach czy to rzeczywiście prawda. Blogi chociaż mogą być niezwykle cennym źródłem informacji to jednak najprościej poprzez nie rozprzestrzeniać nieprawdziwe informacje.Uważaj na emocje!Widziałeś podobne nagłówki? "Szok!"; "Polityk zaorał innego"; "Musisz to zobaczyć!" - coraz częściej nawet w poważnych źródłach pojawiają się takie nagłówki. Mają one prosty cel - przekonać Cię by na nie kliknąć. Tak jest w większości przypadków. Czasem jest też dodatkowy cel - mają nastawić cię w taki sposób, byś konkretnie odebrał wiadomość. Jeśli artykuł zaczyna się od "Szczyt bezczelności!" to z takim założeniem masz zamknąć ten artykuł. To co się wydało jest nieważne, ważne jest jakie emocje to wywoła. Staraj się podchodzić z dystansem do takich artykułów i zawsze sprawdzaj czy na pewno powinien on wywołać takie emocje jak w nagłówku. W miarę możliwości unikaj źródeł, które są nastawione głównie na przekazywanie emocji a nie faktów. Mając fakty a nie emocje jesteś w stanie wyrobić swoja własna opinię a nie przyjmujesz cudzą. Bezpieczniejsze korzystanie z Internetu opublikowane: 23 maj 2017, 06:07 przez Bartosz Mikołajczyk     W ciągu ostatnich lat Internet stał się coraz bardziej dostępny. Od wielu lat by z niego skorzystać nie potrzeba już drogich komputerów - wystarczy dowolny telefon komórkowy z systemem operacyjnym, tablet czy każde inne urządzenie z wbudowaną przeglądarką internetową.    Nie każdy jednak korzysta z niego bezpiecznie. Klikając w linki, otwierając pliki z nieznanego źródła możemy bardzo sobie zaszkodzić.     Wpis ten ma na celu zebranie w jednym miejscu kilku przydatnych porad, które pozwolą zmniejszyć ryzyko kradzieży danych i pozwolą bezpieczniej korzystać z zasobów Internetu.Nie podawaj numeru telefonu i innych danych osobowych jeśli nie jesteś pewny strony! Jeżeli ktokolwiek prosi cię o podanie danych osobowych zanim to zrobisz, upewnij się, że jest to zaufana firma. Podanie numeru telefonu jest o tyle problematyczne, że może spowodować zapisanie do płatnego newslettera - będziesz otrzymywać kilka wiadomości dziennie a każda może Cię kosztować kilka lub kilkanaście złotych. Zablokuj u swojego operatora smsy i numery premium jeśli z nich nie korzystasz.Nie podawaj haseł do kont i haseł jednorazowych do banku.Pamiętaj, że twój wall przy logowaniu nigdy nie zapyta Cię o hasło jednorazowe (do potwierdzenia przelewu). Jeśli zobaczysz taką wiadomość jak najszybciej skontaktuj się z bankiem. Haseł nie podawaj nikomu.Korzystaj z antywirusa.Wiele osób o tym zapomina, jednak jest to bardzo ważne. Dzięki temu można uchronić się przed wirusami czy złośliwym oprogramowaniem. Dbaj również by antywirus był aktualny. Wiele programów jest bezpłatnych.Nie otwieraj podejrzanych plików i załączników do maila. Zwłaszcza, jeśli mają one rozszerzenie *.exe (takie rozszerzenie mają zawsze programy). Jeśli nie wiesz od kogo dostałeś ten plik - usuń maila.  Przed logowaniem do banku sprawdź adres strony i certyfikat           W miejscu, gdzie wpisujesz adres strony internetowej zawsze znajdziesz informację, czy                    strona ma certyfikat bezpieczeństwa - rozpoznasz go po zielonej kłódce. Adres strony                       powinien się rozpoczynać od https://. Sprawdź również czy strona na której jesteś to strona               banku (zdarza się, że przejmowane są podobne domeny, na których dostępne są strony                    wyglądające jak strony banków - w adresie można spotkać wtedy np. bamk.pl zamiast bank.pl            co nie każdy zauważy).Pamiętaj, jeżeli cokolwiek wzbudza twoje podejrzenia skontaktuj się ze specjalistą lub postaraj się znaleźć więcej informacji czy to na pewno jest poprawne. Stomia opublikowane: 7 maj 2014, 10:19 przez Bartosz Mikołajczyk Jednym ze sprzętów, które może spotkać w swoje pracy opiekun medyczny jest worek stomijny. Prawidłowa wymiana worka i pielęgnacja skóry wokół stomii jest niezwykle ważna w procesie zdrowienia pacjenta. Sprzęt stomijny może być jedno lub dwuczęściowy. W zależności od tego zakładanie i zdejmowanie worka nieznacznie się różni. Zakładanie i zdejmowanie sprzętu jednoczęściowego. Jednoczęściowy sprzęt jest zdecydowanie prostszy w użyciu jak również bardziej higieniczny (wymienia się cały worek wraz z przylepcem), a z racji braku plastikowych zaczepów jest też zdecydowanie bardziej elastyczny. Worki mogą być zamknięte (kolostomijne) jak również otwarte. Worki otwarte mają na dole otwór zapinany zapinką lub na rzepy i można go opróżnić bez konieczności odklejania przylepca – taki system wykorzystywany jest przy kolostomii jak również ileostomii. Worki urostomijne mogą mieć zawór odpływowy. Najczęściej mają one kolor beżowy, zbliżony do koloru skóry, dzięki czemu są bardziej dyskretne i dają większy komfort użytkowania. Pierwszym krokiem jest zmierzenie rozmiaru stomii. Użycie miarki do mierzenia stomii umożliwi dokładniejsze wycięcie otworu w przylepcu. Właściwy rozmiar wycięcia pozwoli lepiej zabezpieczyć skóre wokół stomii, która narażona jest na kontakt z treścią jelitową. Do wycięcia otwóru najlepiej wykorzystać zaokrąglone nożyczki – co zmniejszy ryzyko przekłucia worka i ułatwi nacinanie wzdłuż linii. Należy pamiętać by nacięcie nie było większe niż maksymalny rozmiar narysowany na przylepcu. Przed założeniem worka należy oczyścić skórę wokół stomii – najlepiej ciepłą wodą pod prysznicem. Właściwa pielęgnacja skóry jest bardzo ważną sprawą, zaniedbanie tego może doprowadzić nawet do pojawienia się ran na skórze. Do oczyszczenia skóry można wykorzystać również odpowiednie zmywacze, nie należy używać mydeł alkalicznych, żeli pod prysznic itp. gdyż zmienia się pH skóry. Skóra powinna być równa – w przypadku, gdy wokół stomii znajdują się bruzdy, blizny itp. można je wypełnić pastą stomijną. Dopiero po upewnieniu się, że skóra jest oczyszczona, osuszona i wyrównana można założyć worek. Najpierw należy zdjąć folię ochronną z przylepca. Przylepiec należy umieścić tak, by przylegał szczelnie do skóry wokół stomii i delikatnie docisnąć i wygładzić przylepiec do skóry zaczynając od dołu ruchami kulistymi przesuwając się ku górze. Zakładanie worka również należy zacząć od dołu. Aby zdjąć worek należy złapać za uszko na przylepcu i delikatnie odklejać przylepiec od skóry. Drugą ręką należy przytrzymać skórę by ułatwić odklejanie. Zdejmowanie należy zacząć od góry. Zakładanie i zdejmowanie sprzętu dwuczęściowego. Sprzęt dwuczęściowy składa się z przylepca (płytki) i doczepianego worka. Dzięki temu jest wygodniejszy w użyciu - przyklejona płytka pozostaje na skórze przez kilka dni, wymienia się same worki. Sprzęt ten wykorzystuje się przy każdym rodzaju stomii – kolonostomii (worki zamknięte), ileostomii (worki otwarte) i ureostomii (worki z zaworem odpływowym).Dobór właściwego sprzętu powinien być dokonany przez lekarza lub pielęgniarkę. Zakładanie przylepca wygląda identycznie jak w przypadku sprzętu jednoczęściowego. Należy najpierw zmierzyć stomię i wyciąć odpowiedni otwór w przylepcu, oczyścić skórę i nakleić płytkę upewniając się, że szczelnie przylega do skóry. Worek należy połączyć z płytką zaczynając od dołu. Niektóre modele worka mogą posiadać dodatkowy zameczek, który jest dodatkowym zabezpieczeniem przed odpadnięciem worka, niektóre worki można też obracać w każdą stronę, dzięki czemu pacjent może wygodniej ułożyć go pod ubraniem. Niezależnie od tego można sprawdzić czy worek jest dobrze połączony z płytką delikatnie pociągając za końcówkę worka. Zdejmowanie płytki lub worka należy zacząć od góry. W przypadku worka otwartego po założeniu należy zabezpieczyć ujście zawijając końcówkę i zabezpieczając zapinką lub rzepami (zabezpieczenie może się różnić w przypadku producenta, ale taki typ zamykania jest najczęstszy). By opróżnić zawartość należy odwinąć końcówkę i skierować ją do toalety. Ujście należy uchwycić jedną ręką tak, by możliwy był swobodny wypływ treści jelitowej, a drugą ręką należy delikatnie wyciskać pozostałą treść przesuwając ją w kierunku wylotu. Po zakończeniu opróżniania należy oczyścić brzegi worka i zamknąć ujście. Oczywiście cały zabieg powinien być wykonany w rękawiczkach jednorazowych, a ręce powinny być umyte i zdezynfekowane przed i po zabiegu. Każdą zmianę skórną wokół stomii należy skonsultować z pielęgniarką lub lekarzem. Cewnik opublikowane: 16 gru 2013, 11:10 przez Bartosz Mikołajczyk Osoby z zaburzeniami oddawania moczu mogą mieć założony cewnik i podłączony do tego worek na mocz. Cewniki można podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne. Cewnik zewnętrzny stosowany jest tylko u mężczyzn. Zbudowany jest z lateksu lub silikonu i przypomina prezerwatywę. Może być zakładany przez pacjenta, jeśli jest samodzielny lub przez opiekuna. Cewnik zewnętrzny może być jedno lub dwuczęściowy. Cewnik jednoczęściowy zakończony jest zbiornikiem na mocz, który do cewnika dwuczęściowego należy dodatkowo dołączyć. Zakładanie cewnika jest bardzo proste i analogiczne do zakładania prezerwatywy (należy wcześniej ustalić wielkość cewnika mierząc prącie w stanie lekkiego wzwodu, usunąć owłosienie, które może znaleźć się pomiędzy skórą a cewnikiem i w przypadku systemu dwuczęściowego nakleić przylepiec poniżej żołędzi). Cewnik wewnętrzny, zakładany przez lekarza lub pielęgniarkę, ma kilka rodzajów. Najczęściej wykorzystywany jest cewnik Foleya. Jednym z obowiązków opiekuna medycznego może być wymiana worka na mocz. Należy pamiętać, że worek na mocz powinien być zawieszony poniżej poziomu pęcherza, aby uniemożliwić cofanie się moczu do cewki, co może spowodować zakażenie dróg moczowych. Bardziej wskazana jest wymiana worka po jego napełnieniu niż samo opróżnienie go (może to powodować nagromadzenie bakterii w worku). Bardzo ważna jest też codzienna pielęgnacja okolicy ujścia cewnika oraz zewnętrznej części cewnika – wystarczy umyć te części wodą. Przy opróżnianiu worka ważne jest by przetrzeć końcówkę zlewczą odpowiednim środkiem antyseptycznym. Każdy objaw, który może być niepokojący (brak moczu w worku przez ponad 4 godziny – zwłaszcza, gdy pacjent skarży się na uczucie pełnego pęcherza, zmiana koloru lub gęstości moczu, krew w moczu, ból w okolicy wprowadzenia cewnika) powinien być zgłoszony niezwłocznie pielęgniarce lub lekarzowi. Oczywiście cały zabieg powinien być wykonany w rękawiczkach jednorazowych, a ręce powinny być umyte i zdezynfekowane przed i po zabiegu. Wyjazd za granicę - jak się przygotować? opublikowane: 16 wrz 2013, 12:33 przez Bartosz Mikołajczyk Jakiś czas temu jeden z popularnych tygodników opublikował artykuł o pracy opiekunki w Niemczech. Opisywał pracę w tym kraju jako niewolnictwo, mieszkanie w skandalicznych warunkach, zastraszanie itp. Z drugiej strony wiele osób, które wyjechało do Niemiec czy Wielkiej Brytanii jest bardzo zadowolone z pracy. Więcej personelu w stosunku do pacjentów, wyraźniejszy podział ról, zarobki które starczają na komfortowe życie i jeszcze zostaje na koniec miesiąca. Jak jest naprawdę? I tak i tak. Wszystko zależy od nas, od tego jak się przygotujemy i co zrobimy już na miejscu. Dla każdego, kto myśli o wyjeździe publikujemy parę porad, które pozwolą Wam nie popełnić błędów, które popełniły bohaterki artykułu. Porady, które pozwolą zweryfikować czy plan wyjazdu ma szansę realizacji i czy w ogóle jest sens wyjeżdżać. Dlaczego wyjeżdżam? Zanim zaczniesz cokolwiek planować zadaj sobie to pytanie. Czy na pewno chcesz przenieść się do innego kraju? Nowy kraj to wiele możliwości, ale też zmiany do których będziesz musiał się przyzwyczaić – jednak nie zawsze możesz zabrać wszystkiego i wszystkich. Może zamiast zmieniać od razu kraj wystarczy zmiana pracy albo miasta? Decyzja o wyjeździe powinna być przemyślana pod każdym względem. Nie podejmuj decyzji z założeniem, że jakoś będzie – nie zawsze jest dobrze. Gdzie wyjechać? To pytanie związane jest z kolejnym pytaniem. Czy i jaki znam język obcy? Jeśli znasz niemiecki, rozważaj tylko kraje, w których jest wykorzystywany ten język. Podobnie z każdym innym językiem. Nieznajomość języka powoduje, że jesteśmy bardziej narażeni na nadużycia. Ale nie tylko. Zastanów się jak wyglądała by opieka nad osobą, której nie rozumiesz. Jak zaspokoił/a byś jej potrzeby? Co zrobisz jeśli trzeba będzie wezwać pogotowie? Jak wprowadzisz w życie zalecenia lekarza, którego nie rozumiesz? Jak w aptece zakupisz niezbędne produkty, jeśli nie będziesz w stanie powiedzieć czego potrzebujesz? To kilka sytuacji w których komunikatywna znajomość języka jest konieczna. Jeśli nie znasz języka obcego nie wyjeżdżaj, nie warto. Jeśli nie jesteś pewny/a swoich umiejętności, poważnie się zastanów. Poza tym warto zawsze ze sobą nosić kieszonkowy słownik, który będzie pewnym zabezpieczeniem w sytuacji, gdy nie znasz jakiegoś słowa. Poczytaj też dużo o zwyczajach panujących w danym kraju. Może wyjazd przez agencję? Jeśli jesteś przekonany co do kierunku wyjazdu i nie wątpisz w swoje umiejętności językowe możesz rozważyć szukanie pracy przez agencje pracy. Jest to dobre rozwiązanie dla osób, które nie wiedzą lub nie chcą przejmować się całym procesem szukania pracy. Jest jeden haczyk – często agencje pracy oferują pracę za minimalną stawkę, więc jednak jeśli masz czas lepiej szukać pracy samodzielnie (o tym kolejny akapit). Zanim podejmiesz współpracę sprawdź opinie o agencji w Internecie. Jeśli większość będzie negatywna nie wysyłaj nawet CV. Podobnie omijaj wszystkie firmy, które chcą od Ciebie jakiekolwiek pieniądze za znalezienie pracy – takie agencje nie są rzetelne i po wpłacie często okazuje się, że pracy nie ma i nie będzie. To pracodawca płaci agencji za znalezienie pracownika. Gdy już dojdzie do spotkania rekrutacyjnego nie bój się zadawać pytań. Zapytaj o to jaka jest stawka, ile godzin w tygodniu będziesz pracował/a, w jakich zmianach, czy pracodawca zapewnia mieszkanie lub pomoże w znalezieniu mieszkania, kto ma opłacić przelot/przejazd, jaki będzie zakres obowiązków, jaka jest stawka godzinowa, kiedy płatna i za jaki okres. Pytaj też o to z jakimi pacjentami będziesz pracował/a, czy przerwy są płatne i ile przerwy przysługuje na zmianie, jakie dokumenty są wymagane do rekrutacji i czy mają być przetłumaczone (jeśli tak, to kto ponosi koszty tłumaczenia), czy będą potrzebne referencje i kto ma je zdobyć, kiedy zostanie podpisana umowa. Najlepiej przygotować sobie listę pytań i z nimi udać się na rozmowę rekrutacyjną. Dodatkowo warto pytania przesłać w formie maila do rekrutera, by wszelkie ustalenia miały formę pisemną. Nie bój się pytać i jeśli poczujesz, że agencja unika odpowiedzi na twoje pytania, lub nie możesz doprosić się odpowiedzi zrezygnuj z ich usług, by na miejscu nie okazało się, że praca będzie jednak za miesiąc, za niższą stawkę i w innych warunkach. Samemu znajdę pracę? Zanim rozpoczniesz pracę zapoznaj się z tym, jakie dokumenty trzeba mieć, by rozpocząć legalną pracę. Każdy kraj może mieć inne regulacje w tym zakresie. Szukanie pracy warto rozpocząć będąc jeszcze w kraju, lub bezpośrednio na miejscu. Jeśli jednak nie znalazłeś pracy przed wyjazdem zabezpiecz się finansowo no tyle, by mieć na miesiąc życia. Upewnij się, jakie są stawki minimalne w danym kraju. Pamiętaj, że im wcześniej kupisz bilet lotniczy tym on jest tańszy, wszystko też zależy od pory roku – przeloty w lato są zazwyczaj droższe niż te same przeloty na jesieni. Jadę! Jak się przygotować? Przede wszystkim warto odłożyć wcześniej kwotę wystarczającą na minimum miesiąc życia w innym kraju. Upewnij się jakie są ceny jedzenia (chociażby sprawdzając ceny na stronie internetowej sieci, które są obecne również w Polsce) i ubrań, jakie są koszty wynajmu mieszkania, komunikacji i na tej podstawie przygotuj odpowiednią kwotę. Zabierz ze sobą tylko najważniejsze rzeczy – dodatkowy bagaż to droższy bilet, a nowe ubrania można kupić czasem za niewiele więcej. Większość rzeczy można relatywnie tanio kupić na miejscu. W wielu krajach bardzo popularne są sklepy z używaną odzieżą prowadzone przez różnego rodzaju fundacje. Zabierz wszystkie niezbędne dokumenty (niektóre, takie jak chociażby dokumenty potwierdzające kwalifikacje warto wcześniej przetłumaczyć). Sprawdź, jak uzyskać dostęp do opieki zdrowotnej. Zanim podejmiesz pracę możesz korzystać z EKUZ, którą otrzymasz z NFZ (zakres świadczeń w danym kraju również otrzymasz w oddziale). Zapisz sobie też na wszelki wypadek numer i adres do konsulatu RP – tam pomogą, jeśli sytuacja zmusi cię do powrotu, a nie będzie cię na to stać. Poszukaj też opinii na temat tego czy są w pobliżu miejscowości do której jedziesz sklepy z tanią żywnością. Na miejscu też warto jeden dzień poświęcić na zwiedzanie miasta, szczególną uwagę zwróć na to, co możesz znaleźć w pobliżu – jakie sklepy, usługi. Na miejscu załóż konto w banku – będzie ono potrzebne do przelewania wypłaty. Po przyjeździe nie noś ze sobą gotówki i nie trzymaj jej w mieszkaniu. Większość polskich banków nie pobiera dodatkowych opłat za przewalutowanie na euro lub brytyjskie funty (jednak niektóre banki najpierw przeliczają funty na euro i dopiero na złote, przez co kurs jest niezbyt korzystny), więc spokojnie możesz korzystać z polskiej karty, a w gotówce zabrać tylko niewielką kwotę, którą będzie można zapłacić, jeśli nie będzie możliwa płatność kartą. Jestem na miejscu. Nie tak miało być... Co najważniejsze – nie bądź obojętny. Nie pozwól się wykorzystywać! Praca nie jest ważniejsza niż twoje zdrowie i bezpieczeństwo. Jeśli podjąłeś pracę przez agencję poinformuj o zaistniałej sytuacji odpowiednią osobę i domagaj się wyjaśnień lub wyprostowania sytuacji. Możesz poinformować, że w takiej sytuacji opublikujesz za pośrednictwem portali społecznościowych co się wydarzyło. Jeśli jest was więcej nie bójcie się walczyć razem – łatwiej jest wtedy cokolwiek zmienić. Jeśli znalazłeś się w sytuacji jak bohaterki artykułu tygodnika (rodzina u której pracujesz nie daje ci jeść, nie pozwala wyjść z domu, każe robić więcej niż to było ustalone), nie wahaj się porzucić pracy – nie daj się zastraszyć. Masz być pracownikiem, nie niewolnikiem. Takie sytuacje są rzadkie, ale czasem się zdarzają. Jak utrzymać kontakt z innymi?Najprostszy sposób to internet i telefon komórkowy. Istnieje na rynku kilka sieci komórkowych, dzięki którym można dzwonić z innych krajów za kilka lub kilkanaście groszy za minutę – najczęściej są to mniejsze sieci, skierowane do imigrantów. Zakup karty SIM powinien być jednym z pierwszych zakupów na miejscu. Pamiętaj, że kartę najlepiej zakupić w salonie operatora lub sklepie, sprzedającym telefony komórkowe – jeśli kupisz kartę od sprzedawcy z ulicy może się okazać, że kupiłeś kartę, której nie da się aktywować. Internet z kolei lepiej kupić u jednego z większych operatorów – daje to większa gwarancję niezawodności. To większość tego co możemy wam podpowiedzieć. Najważniejsze można podsumować tak: nie bój się pytać, przygotuj się odpowiednio przed wyjazdem, jeśli coś jest nie tak nie siedź cicho. Mamy nadzieję, że wszystkim tym, którzy podejmą decyzję o wyjeździe nasz poradnik pomoże, by ten wyjazd był szansą na poprawę życia. Jednak cały czas mamy nadzieję, że kiedyś wyjazd za granice za pracą nie będzie smutną koniecznością. Wypalenie zawodowe opublikowane: 22 lip 2013, 13:55 przez Bartosz Mikołajczyk W zawodach wymagających kontaktu z innymi ludźmi bardzo częste jest zjawisko wypalenia zawodowego. Czasami jest ono mylone ze zmęczeniem pracą, które mija po urlopie lub czasie wolnym od pracy. Wypalenie zawodowe występuje, gdy obecna praca nie spełnia już oczekiwań, przestaje dawać satysfakcję, pracownik przestaje rozwijać się zawodowo, a to co było wcześniej jego pasją staje się męczącym obowiązkiem. Uczucia te nie mijają po okresie urlopu, odpoczynek nie stanowi wystarczającej formy rozładowania napięcia. Wypalenie związane jest tez z koniecznością tłumienia emocji, które nie zawsze można okazać w trakcie pracy z inną osobą. Wypalenie najczęściej dotyczy osób, które są nastawione na rywalizację, nie potrafią radzić sobie ze stresem, mają niską samoocenę, są przekonane, że to co robią nie ma sensu, a większość kwestii w ich życiu zależy od otoczenia a nie od nich samych. Głównym powodem takiej reakcji jest zbytnie obciążenie zadaniami, których pracownik nie jest w stanie wykonać, niska kontrola nad wykonywanym zadaniem (gdy każdą, nawet najmniejszą zmianę trzeba konsultować z przełożonym), niedopasowanie wewnętrzne do obowiązujących zasad w firmie. Trudno określić dokładny początek wypalenia zawodowego. Długotrwały stan nie jest korzystny dla pracownika, może doprowadzić do konfliktów w pracy, zaburzeń somatycznych, podejmowania błędnych decyzji. Dodatkowo może spowodować obniżenie czujności i błędne postrzeganie rzeczywistości, co może być szczególnie niebezpieczne w przypadku osób odpowiedzialnych za zdrowie i życie innych. Jak przeciwdziałać wypaleniu? Przede wszystkim warto walczyć z przyczyną. Rozładowanie napięcia poprzez aktywność fizyczną lub spędzanie czasu na ulubione hobby samo w sobie nie jest złe i może być bardzo pomocne, lecz po jakimś czasie nie będzie to już wystarczało, jeśli główna przyczyna nie będzie usunięta. Przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań warto zastanowić się, czy aktualna praca to na pewno właściwa praca dla nas. Jeżeli napięcie powoduje zawód i związane z tym obowiązki, a nie np. niezrozumienie ze strony szefa, to warto zastanowić się nad zmianą zawodu, chociaż samo rzucenie pracy powinno być ostatecznością. W przypadku opiekuna medycznego w szpitalu pomocna może okazać się zmiana oddziału. Sam zawód powinien być zgodny ze zdobytymi umiejętnościami i wiedzą, a przynajmniej zainteresowaniem. Warto też poznać różne techniki radzenia sobie ze stresem, relaksacyjne i asertywności. Konieczne też będzie obiektywne spojrzenie na to, co może być przyczyną wypalenia i ustalenie czy są możliwości usunięcia przyczyn lub zmniejszenia ich występowania. Warto też podsumować swoje dobre i złe strony i sposób reakcji na codzienne wydarzenia w pracy, wszelkie niepowodzenia i konflikty w pracy należy traktować mniej osobiście. Ciągły rozwój i dążenie do zwiększenia kompetencji nie pozwalają na wypalenie. Więcej na temat technik relaksacyjnych można znaleźć tu: http://opiekunmedyczny.com.pl/medycyna-naturalna/techniki-relaksacyjne-i-medytacja Źródło: Aronson, E. (1995). Człowiek, istota społeczna. Warszawa: PWN Sęk, H (2004). Wypalenie zawodowe: przyczyny i zapobieganie. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWNTerelak, J. (2001). Psychologia stresu. Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza Branta. Świadczenia i zasiłki opublikowane: 26 cze 2013, 06:05 przez Krzysztof Tłoczek   [ zaktualizowane 26 cze 2013, 06:05 przez Bartosz Mikołajczyk ] Od 1 lipca 2013 r. wchodzi w życie nowelizacja ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zgodnie z nią ubiegać się można o 3 rodzaje świadczeń opiekuńczych: Zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł miesięcznie – przysługujący osobie niepełnosprawnej poniżej 16 roku życia, lub starszej, jeśli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia, a także osobie, która ukończyła 75 lat (jednak taka osoba może otrzymać dodatek pielęgnacyjny w wyższej kwocie, który uniemożliwia otrzymanie jednocześnie zasiłku pielęgnacyjnego).Świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 620 zł miesięcznie – świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, niezależne od dochodów rodziny.Specjalny zasiłek opiekuńczy w kwocie 520 zł – przysługuje osobie, która zrezygnuje z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, jeśli łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza 623 zł netto.Zgodnie z ustawą specjalny zasiłek opiekuńczy nie przysługuje w przypadku pobierania świadczenia pielęgnacyjnego (i odwrotnie), jednak możliwe jest pobieranie jednego z tych świadczeń wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym. Więcej informacji na temat kryteriów można znaleźć poniżej oraz na stronie Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.ZASIŁEK PIELĘGNACYJNYWysokość zasiłku pielęgnacyjnego wynosi 153,00 zł miesięcznie.Zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji.Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:- niepełnosprawnemu dziecku;- osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;- osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia;- osobie, która ukończyła 75 lat.Zasiłek pielęgnacyjny nie przysługuje:- osobie uprawnionej do dodatku pielęgnacyjnego;- osobie umieszczonej w instytucji zapewniającej nieodpłatnie całodobowe utrzymanie;- jeżeli członkowi rodziny przysługuje za granicą świadczenie na pokrycie wydatków związanych z pielęgnacją tej osoby, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej. ŚWIADCZENIE PIELĘGNACYJNEAktualnie kwota świadczenia pielęgnacyjnego wynosi 520 zł miesięcznie. Natomiast od 1 lipca 2013 r. wysokość świadczenia pielęgnacyjnego zostanie podwyższona do kwoty 620 zł. Świadczenie pielęgnacyjne przysługuje niezależnie od dochodów rodziny..Od 1 stycznia 2013 r. świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, przysługuje:1) matce albo ojcu,2) opiekunowi faktycznemu dziecka,3) osobie będącej rodziną zastępczą spokrewnioną, w rozumieniu ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej,4) innym osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu  niepełnosprawności– jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze  znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.Osobom, o których mowa w pkt 4, innym niż spokrewnione w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, w przypadku gdy spełnione są łącznie następujące warunki:1) rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni lub legitymują się orzeczeniem o znacznym  stopniu niepełnosprawności;2) nie ma innych osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;3 )nie ma osób, o których mowa w pkt 2 i 3, lub legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Od 1 stycznia 2013 r. świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała:1)   nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub2)   w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli:1. osoba sprawująca opiekę:a) ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno-rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego;b) ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego;2. osoba wymagająca opieki:pozostaje w związku małżeńskim, chyba że współmałżonek legitymuje sie orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;została umieszczona w rodzinie zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej spokrewnionej z dzieckiem, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, albo, w związku z koniecznością kształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, z wyjątkiem podmiotu wykonującego działalność leczniczą, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu, 3. na osobę wymagającej opieki inna osoba ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury,4. członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10, albo do świadczenia pielęgnacyjnego na tę lub inną osobę w rodzinie lub poza rodziną specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego,5. na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego,o którym mowa w art. 10, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub prawo do świadczenia pielęgnacyjnego;6. na osobę wymagającą opieki inna osoba jest uprawniona za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.Świadczenie pielęgnacyjne przysługujące za niepełne miesiące kalendarzowe wypłaca się w wysokości 1/30 świadczenia pielęgnacyjnego za każdy dzień. Należną kwotę świadczenia zaokrągla się do 10 groszy w górę.SPECJALNY ZASIŁEK OPIEKUŃCZYSpecjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788 i 1529) ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielniej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.Specjalny zasiłek opiekuńczy funkcjonuje od 1 stycznia 2013 r.Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, jeżeli łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekracza kwoty kryterium dochodowego wynoszącego 623 zł netto. Specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje w kwocie 520 zł miesięcznie. Za dochód osoby sprawującej opiekę, zgodnie z art. 3 pkt 16 ustawy o świadczeniach rodzinnych, uważa się dochód następujących członków rodziny: małżonków, rodziców dzieci, opiekuna faktycznego dziecka oraz pozostające na utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25 roku życia, a także dziecko, które ukończyło 25 rok życia legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy; do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko. Za dochód rodziny osoby wymagającej opieki, uważa się dochód następujących członków rodziny:1)   w przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest małoletnia:a)  osoby wymagającej opieki,b)  rodziców osoby wymagającej opieki,c)  małżonka rodzica osoby wymagającej opieki,d)  osoby, z którą rodzic osoby wymagającej opieki wychowuje wspólne dziecko,e)  pozostających na utrzymaniu osób, o których mowa w lit. a-d, dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia-  z tym że do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko, a także rodzica osoby wymagającej opieki zobowiązanego tytułem wykonawczym pochodzącym lub zatwierdzonym przez sąd do alimentów na jej rzecz.2)   w przypadku gdy osoba wymagająca opieki jest pełnoletnia:a)  osoby wymagającej opieki,b)  małżonka osoby wymagającej opieki,c)  osoby, z którą osoba wymagająca opieki wychowuje wspólne dziecko,d)  pozostających na utrzymaniu osób, o których mowa w lit. a-c, dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia-   z tym że do członków rodziny nie zalicza się dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego, dziecka pozostającego w związku małżeńskim, a także pełnoletniego dziecka posiadającego własne dziecko. Specjalny zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli:1) osoba sprawująca opiekę:a) ma ustalone prawo do emerytury, renty, renty rodzinnej z tytułu śmierci małżonka przyznanej w przypadku zbiegu prawa do renty rodzinnej i innego świadczenia emerytalno - rentowego, renty socjalnej, zasiłku stałego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego,b) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów,c) ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego,d) legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności.2) osoba wymagająca opieki została umieszczona w rodzinie zastępczej z wyjątkiem rodzinyzastępczej spokrewnionej, w rodzinnym domu dziecka albo, w związku z koniecznościąkształcenia, rewalidacji lub rehabilitacji, w placówce zapewniającej całodobową opiekę, w tym w specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, z wyjątkiem podmiotów wykonujących działalność leczniczą, i korzysta w niej z całodobowej opieki przez więcej niż 5 dni w tygodniu;3) na osobę wymagającą opieki inna osoba ma ustalone prawo do wcześniejszej emerytury;4) członek rodziny osoby sprawującej opiekę ma ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10 ustawy, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub świadczenia pielęgnacyjnego;5) na osobę wymagającą opieki jest ustalone prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego, o którym mowa w art. 10 ustawy, prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego lub prawo do świadczenia pielęgnacyjnego;6) na osobę wymagającą opieki członek rodziny jest uprawniony za granicą do świadczenia na pokrycie wydatków związanych z opieką, chyba że przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego lub dwustronne umowy o zabezpieczeniu społecznym stanowią inaczej.http://www.mpips.gov.pl/wsparcie-dla-rodzin-z-dziecmi/swiadczenia-rodzinne/rodzaje-i-wysokosc-swiadczen-rodzinnych-kryteria-uzyskania-/test-swiadczenia-pielegnacyjne/swiadczenie-pielegnacyjne/http://www.mpips.gov.pl/wsparcie-dla-rodzin-z-dziecmi/swiadczenia-rodzinne/rodzaje-i-wysokosc-swiadczen-rodzinnych-kryteria-uzyskania-/test-swiadczenia-pielegnacyjne/test-specjalny-zasilek-opiekunczy/http://www.mpips.gov.pl/wsparcie-dla-rodzin-z-dziecmi/swiadczenia-rodzinne/rodzaje-i-wysokosc-swiadczen-rodzinnych-kryteria-uzyskania-/test-zasilek-rodzinny-oraz-dodatki/zasilek-rodzinny/ Kąpiele lecznicze. opublikowane: 21 cze 2013, 07:28 przez Bartosz Mikołajczyk   [ zaktualizowane 21 cze 2013, 07:28 ] Jedno z zadań Opiekuna Medycznego to wykonywanie kąpieli leczniczych na zlecenie pielęgniarki. Kąpiele takie można wykonywać również w domowej wannie, dlatego warto wiedzieć co dodać do wody, by osiągnąć odpowiedni efekt. Atopowe zapalenie skóry, podrażnienia skóry – kąpiel z krochmalem. Wymieszaj szklankę mąki ziemniaczanej z 0,5l zimnej wody, po czym wlej do 3l wrzątku i wymieszaj. Przygotowaną mieszankę wlej do wanny. Kąpiele solankowe pobudzają układ krążenia, przyspieszają przemianę materii, hamuje rozwój bakterii, zmniejsza napięcie mięśni i zmniejsza ból. Podobnie działają kąpiele siarczane – oczyszczają organizm z toksyn, wywołują przekrwienie skóry i narządów wewnętrznych.  Do takiej kąpieli można zakupić gotową sól uzdrowiskową lub przygotowane mieszanki, które należy stosować zgodnie z opakowaniem. Na reumatyzm warto przygotować kąpiel jałowcową – w 2l wody zagotować 1 kg młodych gałązek jałowca i garść jego owoców, otrzymany wywar należy dodać do wody. Poza dbaniem o ciało można również wykonać kąpiele, które dodatkowo będą dbały o zdrowie psychiczne.  Ziołowe olejki dodane do kąpieli wpływają antydepresyjnie i uspokajająco (np. lawenda, melisa, lipa), ale też działają na nerwobóle (wyciąg borowinowy). Podobnie jak z solą uzdrowiskową gotowe preparaty można kupić, ale również można przygotować kąpiel z użyciem właściwych roślin.  To tylko niektóre z możliwych zastosowań kąpieli leczniczych, oczywiście ta część poradnika będzie sukcesywnie rozwijana. Jeśli macie własne przepisy na przygotowanie kąpieli leczniczych , prześlijcie je nam, z radością dołączymy wasze materiały do naszego poradnika. Więcej informacji możecie też znaleźć w materiałach źródłowych.Źródło:Ciechaniewicz, W. (2006). Pielęgniarstwo - ćwiczenia. Podręcznik dla studiów medycznych. Warszawa: PZWLhttp://www.pielegnacja.info/kapiele-lecznicze.phphttp://www.swiat-ziol.pl/kapiel-lecznicza/ Zastosowanie e-medycyny w opiece opublikowane: 22 mar 2013, 10:05 przez Krzysztof Tłoczek   [ zaktualizowane 22 mar 2013, 10:05 przez Bartosz Mikołajczyk ] Telemedycyna jest formą świadczenia usług medycznych i opieki zdrowotnej na odległość łączącą ze sobą medycynę, telekomunikację i informatykę. Pozwala to m.in. na przekazywanie na znaczną odległość dokumentacji medycznej (w tym zapisy EKG, TK itp.), wideorozmowy z lekarzem czy pielęgniarką czy konsultacje specjalistyczne. Telemedycyna ma na celu zmniejszenie kosztów leczenia pacjenta, zmniejszenie częstotliwości hospitalizacji pacjentów przewlekle chorych (zamiast okresowych wizyt wystarczy przesłać wyniki badań z urządzeń do których pacjent ma dostęp w domu). Telemedycyna może być też wykorzystywana w ratownictwie medycznym, w sytuacji klęsk naturalnych czy po prostu do szkoleń. W Polsce jedną z form telemedycyny jest e-kardiogram, gdzie po podłączeniu urządzenia, pacjent przesyła wynik EKG za pośrednictwem telefonu, po czym otrzymuje informację zwrotną od lekarza o stanie zdrowia.eZdrowie to wszelkie zastosowania technologii teleinformatycznych w zapobieganiu chorobom, diagnostyce, leczeniu, kontroli oraz prowadzeniu zdrowego stylu życia. Jest pojęciem szerszym niż telemedycyna, obejmującym ten zakres, jak również m.in. elektroniczną kartę chorób czy e-recepta. Rozwiązania te mają na celu ułatwienie dostępu do dokumentacji, zmniejszenie liczby błędów klinicznych, a także ułatwienie transferu dokumentów do innych krajów.Nie wiadomo czy, kiedy i w jakim zakresie takie rozwiązania zostaną odgórnie wprowadzone dla opiekunów medycznych, jednak część placówek może samodzielnie wprowadzać takie rozwiązania (jak chociażby elektroniczna dokumentacja choroby pacjenta).Jednak możemy na własną rękę korzystać z nowoczesnych technologii związanych z eZdrowiem, które mogą być przydatne w pracy. Chociażby wideorozmowy w telefonach komórkowych czy aplikacjach komputerowych, dzięki którym możemy mieć stały podgląd tego, co dzieje się z podopiecznym. Kolejnym rozwiązaniem są wszelkiego rodzaju portale medyczne, gdzie możemy wymieniać się wiedzą i szukać rozwiązań, by jak najlepiej pomóc pacjentowi, należy tu przede wszystkim zwrócić uwagę na jakość merytoryczną portali i wybierać tylko te, co do których wartości merytorycznej nie mamy żadnych zastrzeżeń.Dodatkowo posiadając telefon z systemem operacyjnym (smartfon) możemy pobrać wiele aplikacji, które pomogą nam lepiej dokumentować stan pacjenta i wykonane czynności, kontrolować przebieg dnia itp. Wybraliśmy kilka aplikacji, które mogą przydać się w pracy Opiekuna Medycznego, i odpowiednio je opisaliśmy. Poniższy wykaz dotyczy najpopularniejszego systemu operacyjnego – Android, jednak posiadając inny system (Windows, Symbian, Bada czy też iOS) na pewno w ofercie sklepów znajdziemy równie interesujące aplikacje.Instant Heart Rate to aplikacja, dzięki której możemy zmierzyć tętno. Dbając o właściwe żywieni możemy obliczyć BMI używając BMI calculator sprawdzić wartości odżywcze w Tabela Kalorii czy indeks glikemiczny - Glycemic Index. Zastosowanie odpowiedniej diety ułatwi nam Daily Meals Lite, a efekty możemy kontrolować za pomocą Weight Tracker, umożliwiającej zapisywanie aktualnej wagi. Może warto by było zadbać również o wzrok? Aplikacja Eye training - Eye exercises umożliwi wykonanie prostych ćwiczeń oczu. Ważnym programem z pewnością jest Blood Pressure Log pozwalający zapisywać i analizować takie dane jak ciśnienie krwi, tętno i wagę, dzięki czemu najważniejsze informacje o stanie zdrowia będziemy mieć zawsze przy sobie.To tylko przykładowe aplikacje dostępne do pobrania na telefony z systemem Android. Jednak tak jak wspomnieliśmy na rynku jest dostępnych wiele więcej programów. Zachęcamy do samodzielnych poszukiwań i oceny jakości i rzetelności proponowanych przez twórców rozwiązań. Pomoc psychologa i psychiatry. opublikowane: 10 mar 2013, 13:42 przez Bartosz Mikołajczyk   [ zaktualizowane 10 mar 2013, 13:42 ] Na początku warto zwrócić uwagę na różnice pomiędzy psychologiem a psychiatrą. Psychologiem jest osoba, która ukończyła 5 letnie studia magisterskie o kierunku Psychologia, w przeciwieństwie do psychiatry nie jest lekarzem, a więc nie może wystawiać recept, nie może też wykonywać badania palpacyjnego. W związku z tym różnią się też metody pomocy i czasem pacjenci są kierowani przez psychologa do psychiatry i odwrotnie.     W przypadku szpitali czy DPSów, możemy nasze wątpliwości odnośnie stanu zdrowia psychicznego przekazać właściwemu personelowi, który dalej przeprowadzi wywiad i rozpocznie ewentualne leczenie. Ale co w przypadku, gdy opiekujemy się osobą w domu? Bardzo często jesteśmy osobą, z którą pacjent spędza najwięcej czasu i to my powinniśmy zauważyć ewentualne zmiany zachowania, które mogą być objawami zaburzeń. Brak apetytu, senność, roztargnienie i zapominanie, osłabienie i brak chęci do działania. To przykładowe objawy, z którymi możemy mieć do czynienia, które mogą mieć rożne przyczyny, zupełnie niegroźne mijające bardzo szybko (np. skutki uboczne leków), ale może być to też np. depresja z którą warto jak najszybciej walczyć, tak by podnieść komfort życia danej osoby. O zauważonych objawach warto powiadomić rodzinę i wspólnie podjąć odpowiednie działania.     Ale wizyta u psychologa może być też bardzo potrzebna dla nas, gdy nie radzimy sobie z problemami w pracy czy życiu osobistym, czy też odczuwamy trudności spowodowane stresem, utratą bliskiej osoby, brakiem motywacji, problemami w relacjach z innymi itp.     Wizyta u psychologa jest refundowana z NFZ i nie wymaga skierowania (podobnie jak wizyta u psychiatry), jednak nie każda placówka ma podpisaną umowę. Przed umówieniem wizyty warto sprawdzić to na stronie NFZ (http://www.nfz.gov.pl), jeżeli nie będzie tej placówki w wykazie, za wizytę będziemy musieli zapłacić, koszt to najczęściej 50-100 zł za godzinę wizyty. Psycholog wykonując wywiad powinien zapytać o stan zdrowia, przebyte choroby, leki które bierze pacjent i problemy psychiczne w rodzinie. Najczęściej pierwsze konsultacje trwają 1-3 spotkania po których otrzymujemy informację jakie działania należy podjąć by skutecznie poradzić sobie z problemem (np. skierowanie na psychoterapię, do grupy wsparcia, skierowanie do psychiatry lub innego lekarza).        Niestety w naszym społeczeństwie wiele ludzi nie szuka pomocy u tych specjalistów z obawy przed stygmatyzację, nikt przecież nie chce być świrem, albo kimś, kto nie potrafi poradzić sobie z problemami. Jednak warto zmieniać to podejście, zobaczyć, że oni nie tylko wystawiają żółte papiery, ale też mają głównie pokazać nam, jak wielkie zasoby radzenia sobie mamy, które tylko czekają na to by je wykorzystać. Dbanie o higienę psychiczną jest równie ważne co dbanie o pozostałe potrzeby danej osoby. 1-10 of 11 Wykorzystujemy pliki cookies, do statystyk odwiedzin. Można zablokować zapisywanie cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki. Strona oparta jest na serwerze Google. Po więcej informacji na temat wykorzystywania cookies przez strony Google odsyłamy do źródła Sign in|Recent Site Activity|Report Abuse|Print Page|Powered By Google Sites